Bibliografie > Voorwoorden, inleidingen en nawoorden
VOOR EEN WATERDRUPPEL
VOOR EEN WATERDRUPPEL tekeningen van Marcel Wauters keuze en presentatie Louis-Paul Boon [Jef Meert], Borcht-Lombeek, 1971 p. 7-15: [facsimile handschrift Boon] Marcel Wauters tekent over de poëzie van marcel wauters werd niet zoveel gezegd, iemand noemde ze “randpoëzie” om er vanaf te zijn. over alles wat van bitter-speels via ironischspeels naar vooral argeloosspeels gaat, kán immers niet zoveel gezegd: de netgepaste cliché's passen er dit keer niet. en wat dan, als deze dichter aan het tekenen slaat? “de nachtegaal slaat toe” heet een zijner bundels met poezie en poetisch proza. dit keer slaat dan de tekenaar toe. de ballade van een regendroppel, heet het. de ballade van een niets, de ballade van een niemendal. Speelse lieve verontrustende tekeningen. want het niets verontrust. we zijn op weg naar een doel, we zijn vervuld van velerlei belangrijkheden, en dan wijst ons iemand wat aan: een niemendal. en we kijken de man verontwaardigd aan, die hierop onze aandacht wil vestigen en ons van onze belangrijkheden afleiden. En verder ijlend, op de handen van het stuur van onze wagen, dwalen onze gedachten nog even ergerniswekkend af: wat wou die man? een regendroppel, een soort gans als het niet wat anders was, met een pietje tussen de benen, die een trap beklimt, die een wipplank betreedt, of uit wiens hals een nieuwe hals groeit, een nog langere hals, een nóg langere langere hals. en als we ons dan afvragen of het nóg langer kan, er dan een bloem uit te voorschijn komt. wat is dat nu weer? de hele samenhang bestaat erin, dat tachtig procent gewillig bij de neus wordt rondgeleid en negentien procent prot- en kontesteert. een enkele onder hen dwaalt echter af, en zoals in een der allereerste gedichten van marcel wauters is dat dan een machinist die zich vergist in de mist. De namen van deze enkelingen worden haast nooit ergens vermeld, zij hebben zich zomaar vrijwillig of onvrijwillig vergist en daar moet het dan maar bij blijven. Kristus vergiste zich niet, Marx en bakoenin en che guevara ook niet. Einstein vond de relativiteistheorie uit en freud de diepte psychologie. marcel wauters zag een regendroppel, of iets met een pietje van niets tussen de benen, een onbelangrijkheid, een mogelijk onmogelijkheidje, de speld in de hooiberg die spreekwoordelijk niet te vinden is, behalve dan door hen die in het hooi slapen of neuken en in de speld terechtkomen. nee, bij wié de speld in kwetsbare delen, de ziel, de ballen, het geweten, terechtkomt. Ik hou van deze tekeningen, omdat zij noch aanklacht noch boodschap, noch protestsong of wat ook ter wereld zijn, waaraan momenteel geld kan verdiend worden. het protest is in. maar sommigen onder ons maken iets als ze zich zeer eenzaam voelen en noch marx noch che uitkomst kunnen bieden. sommigen onder ons, een op duizend, een op tienduizend, zijn niet geschikt om aan de suikeroogst deel te nemen. die zitten daar dan maar wat te zitten, die zitten daar dan maar wat te tekenen. voor wie? Zomaar voor zichzelf, zomaar ook wat voor u misschien, die zekere avond ruim genoeg zult hebben van de hele rotzooi, van de oorlog in vietnam en de protestsongs tegen de oorlog in vietnam, allemaal koek één deeg. En als u deze tekeningen ziet, dan zult u begrijpen dat iets blijkbaar zonder zin de ware zin kan zijn. zomaar pour elise, zomaar voor een regendroppel, voor het meisje dat er de buik van vol had, voor hen die er echt niets meer van begrijpen. [handtekening] kerstavond 70 Colofon: vijftig tekeningen van marcel wauters gekozen door louis-paul boon uit een reeks ontstaan tussen mei en november 1970. de inleiding van boon is een weergave van het handschrift. gedrukt in maart 1971 op grenex papier. de oplage bedraagt 5 exemplaren, genummerd van I tot V, die elk een originele tekening van marcel wauters bevatten en 25 exemplaren, genummerd van 1 tot 25.
|
